skok na głęboką wodę: San Giovanni Rotondo i Monte Sant'Angelo, czyli prawdziwie włoskie klimaty

Wycieczkę w te okolice zaproponowała Mia Sorella w ramach swoich odwiedzin u mnie. Zaopatrzone w bilety, tym razem autobusowe, wyruszyłyśmy na podbój nowego włoskiego regionu. W ogromnym autobusie jechało zaledwie z dziesięć osób...

San Giovanni Rotondo okazało się być niezbyt wielkim miasteczkiem. W ciągu całego dnia zeszłyśmy całe, a najważniejsze miejsca to chyba nawet ze sto razy! :) W samo południe jeszcze można było zobaczyć jakichś ludzi, potem wszyscy znikli, a miasto ożyło dopiero wieczorem. Wtedy to główna ulica była pełna ludzi, ławki pozajmowane, a sklepy wreszcie otwarte. Podoba mi się układ tego miasta. W centrum jest większy skwerek, z drzewami, i dużą ilością ławek, główne ulice raczej szerokie a cała reszta wąziutka i urocza. Zresztą w całym mieście nie brakuje miejsca na odpoczynek, a podmuchy wiosny i cisza sprzyjają leniwym spacerom :)

Następnego dnia o świcie łapałyśmy autobus do Monte Sant'Angelo. Nie wiedziałyśmy gdzie wysiąść, więc pojechałyśmy do samego końca, dzięki czemu mogłyśmy obejrzeć całe miasto jakby "z zewnątrz" gdyż taką trasę musiał pokonać autobus chcąc dotrzeć do centrum miasta. Było bardzo wcześnie, więc masa dzieci zmierzała do szkoły i wszystko się powoli budziło do życia. Równo o godzinie 13, wszyscy znikli by pojawić się dopiero koło 16. W końcu jak sjesta to sjesta!

To miasto bardziej przypadło mi do gustu. Ze szczytu górki rozciągają się przepiękne widoki, a miasteczko pełne jest wąskich uliczek pamiętających jeszcze czasy średniowiecza. Historia miasta jako miejsca pielgrzymkowego sięga bowiem już IV wieku, kiedy to Polska w zasadzie jeszcze zbytnio nie istniała! Na szczycie wzgórza stoi też bielutki, niewielki zamek, który zapewnia jeszcze lepsze miejsce do podziwiania widoków, ach te widoki! :)

Problemem było tylko znalezienie przystanku powrotnego do Rzymu. Przeróżnych miejsc postoju autobusów w mieście było sporo, ale nasz miał się zatrzymać tylko w jednym miejscu. Do tego nie podpisanym... Zebrawszy różne opinie mieszkańców, doszłam do wniosku, że miejsce które udało się wypatrzyć musi być tym, gdzie zatrzyma się nasz autobus. Ale odetchnęłam z ulgą dopiero jak już przyjechał! Kierowca mówił po włosku z obcym dialektem tak że nawet "dobry wieczór" było ledwie zrozumiałe... Ale wszystko się udało, a to najważniejsze! :)